Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego jest modlitwą, którą może podjąć każdy człowiek w intencji dziecka, którego życie w łonie matki jest zagrożone, a którego imię jest znane tylko Bogu. Modlitwa ta trwa 9 miesięcy, a więc tyle ile trwa okres prenatalnego życia człowieka w łonie matki. Włączyć się w nią można poprzez deklarację, w której osoba zobowiązuje się odmawiać codziennie specjalną modlitwę wstawienniczą w intencji dziecka i jego rodziców oraz jedną tajemnicę różańca. Do modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
Duchową adopcję w naszej Diecezji można podjąć w każdej parafii, składając deklarację modlitwy w dniu 25 marca w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego.
Modlitwa codzienna:
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po Urodzeniu – proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Najczęściej stawiane pytania dotyczące Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego:
1. Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
Dodatkowymi postanowieniami mogą być np. częsta spowiedź i Komunia święta adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy (litanie, nowenny, koronki…). Należy podejmować postanowienia realne, mając na uwadze indywidualne możliwości ich wypełniania.
2. Czy można podejmować Duchową Adopcję bez dodatkowych postanowień?
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
3. Jak powstała Duchowa Adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek Duchowej Adopcji powstał w kościele ojców Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
4. Jakie są owoce Duchowej Adopcji?
Duchowa Adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i daru płodności oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem. Pomaga odkrywać głęboki sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
5. Kto może podejmować Duchową Adopcję?
Każdy: osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
6. Ile razy można podjąć Duchową Adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, od warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
7. Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenie?
Tak.
8. Czy można adoptować więcej niż jedno dziecko?
Każdorazowe przyrzeczenie Duchowej Adopcji dotyczy tylko jednego dziecka.
9. Czy wiemy, jakiej narodowości będzie adoptowane dziecko?
Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
10. Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?
Naszą pewność opieramy na wierze we wszechmoc i nieograniczone miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
11. Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
12. Czy przerywa się Duchową Adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa Duchową Adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
13. Czy Duchową Adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
14. Czy ważna jest Duchowa Adopcja podjęta w czasie nabożeństwa transmitowanego przez radio?
Tak.
15. Czy przyrzeczenia Duchowej Adopcji muszą być składane w formie uroczystej, wyłącznie w kościele w obecności kapłana?
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
16. Czy Duchową Adopcję mogą podejmować osoby, które nie uczestniczyły w przygotowaniach chore, niepełnosprawne, w sędziwym wieku?
Tak. Mogą podejmować prywatnie. Wypada podać zainteresowanym minimum informacji na ten temat.
17. W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywatnie?
Należy odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej pod krzyżem lub obrazem Matki Bożej) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
18. Jaki termin rozpoczęcia Duchowej Adopcji jest najlepszy?
Duchową adopcję można podjąć w dowolnym dniu roku. Tradycją staje się jednak podejmowanie Duchowej Adopcji w uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Wtedy zakończenie dziewięciomiesięcznej modlitwy wypada w Wigilię Bożego Narodzenia.
19. Jak krzewić modlitwę Duchowej Adopcji?
• pozyskać kilka osób zainteresowanych Duchową Adopcją,
• uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń Duchowej Adopcji w kościele,
• skontaktować się z ośrodkiem Duchowej Adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.